De ANWB schreef eens op haar site:
‘De filezwaarte(=lengte x duur van de file) in Nederland is in het derde kwartaal van dit jaar opnieuw gestegen in vergelijk met vorig jaar.
In de afgelopen 3 maanden nam de filezwaarte toe met zo’n 7 procent.’ Hier lees je er meer over
Ook deze week waren er twee filerecords (check hier). Dat betekende stil staan voor een heleboel mensen.
Sommigen vinden dat geen probleem, even de tijd om iets te doen waar ze nog niet aan toegekomen waren.
Anderen irriteren zich mateloos en willen maar één ding: doorrijden! Ze willen, moeten (of ze willen of niet) mee in de race die iedere dag
weer losbarst en die tegenwoordig ook vaak niet eens meer stopt.
Alles ten behoeve van de 24-uurs economie, het halen van de targets, 24 uur per dag bereikbaar zijn, deadlines.
Herman van Veen schreef vroeger al: ‘Ik moet rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Ik kan nu niet blijven, ik kan nu niet langer blijven staan…’
Aan het einde van de 19de eeuw werd ‘de tijd’ ingevoerd als de meeteenheid voor arbeid.
Vanaf die tijd is ‘de tijd’ eerder onze vijand dan onze vriend.
Het gekke is dat, ondanks alle tijdbesparende apparaten die we tegenwoordig hebben, we structureel te weinig tijd hebben en we het té druk hebben.
Ik snap overigens best dat je niet altijd zelf de keus hebt: er moet geld verdiend worden; je moet de gestelde targets halen. Je moet door.
Het kan ook verslavend zijn: je hebt die kick domweg nodig om door te kunnen, dus ga je door.
Toch is het ook goed om met enige regelmaat even stil te staan.
Je even niet druk te maken om (al die) materiele zaken.
Stil te staan bij wat je hebt, bij wat je bereikt hebt. Even een pas op de plaats Een pas op de plaats om eens na te denken over
wat je werkelijk belangrijk vindt in het leven. Voor de één is dat het gezin, voor de ander de warmte van een lange vriendschap,
of je huisdier, of dat heerlijke gevoel van vrijheid en onafhankelijkheid, je geloof in God, of…. vul maar aan.
Je kunt het mediteren noemen, of nadenken, sommigen noemen het stille tijd of bezinning.
Hoe je het noemt maakt niet uit. Als jij jezelf maar de kans geeft om de werkelijk essentiële dingen in je leven te overdenken:
- wie ben je (en komt dat overeen met wie je echt wilt zijn?)
- wat is de zin van je leven
- voor wie leef je
- hoe sta je ten opzichte van anderen.
Want, denkend over deze dingen, er over te lezen en anderen er over horen praten, helpt jou je gedachten, je mening, te vormen.
En daarmee help je jezelf jouw plekje in deze wereld en in jouw leven (en in dat van anderen?) te bepalen.
Antonin Sertillanges, een Frans schrijver & filosoof (1863 – 1948) zei:
“Geen tijd voor bezinning hebben is geen tijd hebben om te kijken
waar we heen gaan omdat we het te druk hebben met er te komen.”
Met andere woorden: dan doen we maar wat. En daarvoor is dit leven toch echt veel te kort.
Er zijn altijd wel een aantal redenen te bedenken om niet te bezinnen. Er is nog zoveel te doen, hè. Maar ja, is dat nu niet juist de reden
waarom het zo goed is om met enige regelmaat te stoppen en je te bezinnen?
Zo’n bezinning hoeft helemaal niet lang te duren.
Als je nagaat dat we per dag het kapitaal van1440 minuten tot onze beschikking hebben, dan zijn 30 minuten per keer bezinnen niet eens veel.
Zeker niet als je jezelf realiseert dat stil staan bij jezelf jou vooruit helpt in plaats van achteruit.
Ook als je het druk hebt.
Door op deze manier even stil te staan geef je jezelf nieuwe energie, ideeën en creëer je ruimte voor iets nieuws.
Desnoods in de file.
Wellicht ken je het boek ‘De zeven eigenschappen van effectief leiderschap’ van Steven Covey. Daarin stelt hij dat één van de benodigde eigenschappen ‘Belangrijke zaken eerst’ is. Covey zegt dat het goed is om prioriteiten te stellen.
De wereld wordt steeds drukker. Alles moet direct gedaan worden en dat 24 uur per dag.
Als je in een dergelijke wereld toch nog productief wilt zijn (en blijven) vindt hij het van groot belang om prioriteiten te stellen:
laat de zaken die écht belangrijk zijn niet de dupe worden van allerlei dringende, maar wel onbelangrijke zaken.
Het prioriteiten stellen heeft betrekking op effectief kunnen handelen.
En mensen die effectief zijn spenderen hun tijd voornamelijk aan zaken die belangrijk zijn.
Dus: zij laten zich niet leiden door de waan van de dag, maar zorgen dat ze zelf aan het roer staan.
Doe je dat, dan kun je je concentreren op meer en betere samenwerking met anderen.
In je eentje alles doen gaat namelijk vaak niet lukken in een wereld waarin we elkaar nodig hebben.
Hier zie je een korte clipje wat dit heel treffend uitbeeld.
Dus:
Door even stil te staan, kun je een hele vooruitgang boeken.
Mocht je het moeilijk vinden om manieren te vinden om bij (jezelf) stil te staan terwijl je wel vragen hebt als:
- Wie mag ik zijn?
- Wat doe ik er toe (in mijn baan, mijn relatie)?
- Ik heb alles wat ik wil. Toch ontbreekt er voor mijn gevoel iets
Mail of bel me. Het vrijblijvende kennismakingsgesprek is altijd gratis.
Hoop je snel te spreken.
Geplaatst door Jan