Als jij als kind ervaren hebt dat de huisdieren in het gezin belangrijker waren dan jij.
Als jij gepest bent omdat de pesters merkten dat jij moeite had met je zelfbeeld.
Als jij meegemaakt hebt dat jij diende ter vervulling van de verlangens of eisen van een ander.
Als jij een bliksemafleider was voor de stress, woede, frustratie van één van je opvoeders.
Als jij, letterlijk, de klappen en de schoppen kreeg.
Als altijd alles joúw schuld was.
Als jij denkt dat jij inderdaad niets voorstelt want als je wél iets had voorgesteld had hij, had zij, dat toch niet gedaan?!
Dan kan ik me voorstellen
Dat jij jezelf niet meer kunt zien staan.
Dat jij elke spiegel ontwijkt.
Dat jij anderen ontwijkt.
Dat jij kromgebogen bent onder de last die je met je meedraagt
Krom van verdriet
Krom van schaamte
Krom van stress
Dat jouw leven nog steeds in het teken staat van de door jouw opgelopen trauma’s.
Dat daardoor iedere dag de strijd opnieuw begint.
Of eigenlijk:
Dat die strijd 24 uur per dag doorgaat.
Nooit stopt.
Dat jij wilt dat het stopt! Desnoods door zelf te stoppen.
Dat het pijn doet.
Dat het voelt dat je niet de moeite waard bent.
Dat je voor jouw gevoel nog nooit iets waard bent geweest.
Maar als ik naar je kijk, zie ik:
Een beschadigt mens, dat zeker.
Maar ik zie ook:
Een mens met een diep verstopte kracht.
Een mens met levenskracht die in de genen is gelegd.
Een mens met een kracht die, hoewel verstopt onder al die lagen en jaren van ontkenning, aanwezig is.
Een mens met een onontkoombare kracht, aanwezig in joúw basis.
Een in wezen mooi mens!
Maar beschadigt en gebogen.
Die beschadiging is een gevolg van de trauma’s.
Het is niet hoe jij bent!
Die beschadigingen, die jij door trauma opgelopen hebt, bepalen niet jouw zijn.
Bepalen niet jouw karakter
Ze zijn een invloed.
Een invloed waaronder jij bent gebogen.
Zodra jij daarmee afrekent,
Kom je weer tot jezelf!
Kom je weer tot groei!
Kom je weer tot bloei!
Kom je weer in het licht!
Kom je weer rechtop!
En ja, die kromming,
Die beschadigingen,
Die littekens…
Blijf je zien,
Blijf je voelen,
Blijf je merken…
Ontken ze niet.
Ze maken deel uit van jouw leven;
Hebben je mede gevormd.
Gevormd tot dat
Mooie
Krachtige
Mens
die ik voor me zie.
Als ik met je praat;
Als ik jou coach,
Bij het werken aan jouw herstel.
Zodat jij:
Jezelf weer ziet staan.
Niet meer iedere spiegel ontwijkt.
Niet meer anderen ontwijkt.
Niet meer kromgebogen bent onder de last die je met je meedraagt.
Niet meer krom van verdriet.
Niet meer krom van schaamte.
Niet meer krom van stress.
Zodat jij:
Overwint!
En zoals een krachtige, goed gewortelde boom
Staat aan het voedende water!