Zo nu en dan coach ik met gebruikmaking van het ‘Walt Disney Model’.
Daarbij maak je gebruik van de vloerankers:
- ‘de Dromer”
- de Realist”
- de Criticus’
Het verbaast me toch iedere keer weer hoe goed je met dit model de (diepe) drijfveren naar boven kunt krijgen met betrekking tot een ingebracht dilemma.
Dit doe ik door de coachee te vragen het vloeranker ‘Dromer’ op een passende plaats in de kamer te leggen. Daarna mag hij op het vloeranker gaan staan en daar haar/zijn droom (en in dromen groeien de bomen tot in de hemel) te vertellen. Ik stel allerlei vragen om de droom zo duidelijk mogelijk te krijgen.
Dan vraag ik de coachee om het vloeranker ‘Realist’ op de passende plaats te leggen, erop te gaan staan en te vertellen hoe zijn/haar realiteit is m.b.t. deze droom. En ook nu stel ik allerlei vragen zodat ook dit stuk duidelijk wordt.
En als het duidelijk is, vraag ik om het vloeranker ‘Criticus’ op de passende plaats te leggen, erop te gaan staan en daar kritisch te kijken naar het eigen verhaal en te vertellen wat dát oproept. En ook hier stel ik verhelderende vragen.
Heel mooi om mee te maken welke inzichten er dan naar boven komen!
NLP
Dit model – komt uit de NLP en is ontwikkeld door Robert Dilts – is genoemd naar Walt Disney. Op deze manier bedacht Disney een nieuw product (film, of tekenfilmfiguur), werkte dit idee uit en bracht het uiteindelijk op de markt.
De dromer in hem ontwikkelde zijn visie; de realist in hem vertaalde deze visie in uitvoerbare stappen (bijvoorbeeld story boards) en als criticus zag hij de beperkingen en grenzen van zijn ideeën (“Willen de mensen hier wel naar komen kijken?”).
Met dit model onderzoek en bekijk je tijdens coaching je drijfveren vanuit verschillende perspectieven en doe je je voordeel met de synergie van die verschillende perspectieven.
Door het toe passen van deze oefening breng je de dialoog op gang tussen de verschillende subpersonen (dromer, realist en criticus) met als doel om helderheid te krijgen in jouw dilemma of om tot een besluit te komen.
Uiteindelijk herstel je de balans tussen de verschillende subpersonen.
Sommige coachees zijn geneigd om zich heel erg te voegen naar wat anderen (collega’s) wilden/nodig hadden. Daarbij vergeten zij zichzelf doorlopend.
Vaak is de conclusie voortvloeiend uit het coachingstraject dat anderen, óók professionals, rekening te houden hebben met de persoon die de coachee is.
De vraag van de coachee aan zichzelf zou dan kunnen zijn:
Hoe geef ik aan dat ik iets wel of niet wil doen?
Hoe geef ik aan dat de werklast mij teveel zou worden?
Dat dan doende op een professionele manier, zonder zeurderig te klinken en met logica en feiten ter ondersteuning van zijn verhaal.
Als je dat onvoldoende goed doet, loop je de kans dat de ander ‘de gaten’ die jij open laat door niet duidelijk te zijn, gaat invullen op of naar z’n eigen manier of behoefte. En daarbij een beeld van jou voor zichzelf creëert, wat niet overeenkomt met wie/hoe jij in werkelijkheid bent.
Daarbij kan die ander het idee krijgen dat hij geen rekening met jou hoeft te houden. Dat hij over je heen kan lopen.
Als jij naar de ander toe niet duidelijk bent over wie jij bent (met jouw meningen, ideeën & professionaliteit) maakt die ander voor zichzelf wel een beeld van hoe jij op hem/haar overkomt. En zal jou als zodanig benaderen en behandelen.
Dus: Als jij de ander geen duidelijk beeld van jezelf geeft, legt hij jou zijn beeld op.
Geplaatst door Jan